Leewal

De langgerekte Leewal ligt tussen het Molenveld en de akkers van de Westeresch van Exloo. Het westelijk deel heeft een rafelige rand, die over gaat in het stuifzandgebied van het Molenveld en een geleidelijke overgang naar de landbouwgronden. Het oostelijke deel is vrij recht en abrupt.

Lang werd gedacht dat De Leewal, met een gemiddelde hoogte van ongeveer vier meter, een dekzandrug is, die aan het eind van de laatste ijstijd ontstaan zou zijn. Geologen dachten dat de grond ten oosten van de rug vochtig moet zijn geweest toen het zand ging verstuiven. Hierdoor zou het fijne stuifzand daar vastgehouden zijn en zo zou zich een langgerekte zandrug hebben gevormd. Nu wordt evenwel op grond van recent onderzoek aangenomen dat de Leewal een esker (BP-AW) is. Dat de Leewal geen dekzandrug is kan eenvoudig worden aangetoond door in de wal te boren. Dan blijkt dat deze opgebouwd is uit zeer grof grindhoudend materiaal met stenen. Als je goed kijkt dan zie je dat ook aan het oppervlak liggen.