Gedicht Egbert Hovenkamp II
(TerPlekkePoeem, geschreven en uitgesproken tijdens "Hét Duurzaam Drenthe Event", Provinciehuis, Assen, 12 april 2018):
DE OF HET DUUR
"Is dat nou duur?"...
"Hoe lang duurt het?"...
"Duur ij dat wel?"...
vragen die naar een antwoord happen
vragen die lucht geven
en dan oplossen
voor zolang het duurt
nu klinkt koffie zich
zoals handen schudden
namen zich noemen
bedrijven zich tonen
duur zich etaleert
zoals de transitie
de meters gaat maken
broeikassen achter zich laat
om vrijuit te ademen
om vrij in te ademen
in een lange leefbare duur
omlijst met een code
(die is nog wel van node)
vol verwachting klopt de dag
op de toekomst
energie besparend
circulair
zuinig
gezond en wel
om alles te kunnen verduren...
op weg naar vandaag
doorheen de workshops
maar eerst het woord
voor de gelovigen
die bezig zijn
impact verwerven
oren spitsen
in een wereldbeeld
dat kraakt en kreunt
meer en meer op duurzaam leunt
de bel klonk
nog geen vuur - wel een vonk
laat die duren
tot het laait
tot het fraait
tot het zaait
warmte verspreidt
tot het durend normaal is
wens elkaar mens
krab aan de graaigrens
duw dan - duw omver
zet neer, keer om en keer weer
ogen open om in en aan te zien
dat het duurzaam is
wanneer handen uit de mouwen
wanneer de geest helder en eerlijk
want zoals het is verworden
kan het niet duren
oren open om toe en aan te horen
alles leeft; laten we respect hebben
alles leeft voort
neemt nieuwe vormen aan
laat van zich spreken
luidkeels en fluisterend
alles zoekt en vindt leven
laat dat maar duren
stap op de fiets
koppel de caravan d'r maar aan
ga op weg
over een bodem die vruchtbaar is
dubbel Drents economisch verantwoord
drink je koffie
en teel paddo's op het dik
er zijn zoveel visies
om af te stoffen
afvalstoffen die nieuw leven zijn
eet knienekeutels
verheug je op wat voortdurend opstaat
nem een draankie
drink spraokwaoter
en vertel van je plannen
die vandaag openzetten
om een blik op morgen te werpen
waarin jij en je naasten
en die na je volgen
huizen kunnen
in eerlijke materialen:
Doe Wat Duurt
(pluk de dag niet
om die in een protserig vaasje te zetten
dan duurt het maar even
laat de dag maar bestaan
om in morgen op te gaan
in een voort-durend bestaan)
buiten rijdt verkeer op fossielen
bomen staan te kijk
gras groeit langzaam - kijk maar toe
lucht schuift een eindje op
bussen brengen thuis
wandelaars lopen aan een hondenlijn
panelen lonken op daken naar de zon
binnen spreken mensen het hoge woord eruit:
"Drenthe Duurt Boven Het Maaiveld"
d'r is lef
d'r is leven
d'r is het woord bij de daad
-ondertussen wandel ik wat rond op de koffie-energie voor zolang die duurt-
-ondertussen kijk ik wat rond in deze op de Balloërkuil geïnspireerde zaal-
langs het tuinpad van mijn vader
rijdt een waterstofbus
vol mensen die bio-based inkopen gaan doen
in het duurzame dorp
waar de betekeniseconomie voortduurt
voortborduurt op wat komen gaat:
dat duurzaamheid
nu nog groen
groeien en bloeien gaat
vanuit onze buiken
naar omhoog
naar buiten
in het licht
onder water
op schermen
drones waaraan huizen hangen
waarin mensen
nieuwe trends en hypes zien
r e m i x e d:
wat was tot is maken
zonder kopzorgen
zonder hartklachten
groen is de nieuwe poen
chaos duurt niet
maar duikt steeds weer op
nieuw leven in de maak
nieuw leven maakt zichzelf
voort durend
(...en laat die mug maar landen
dan heb je iets omhanden...)
laat de wind maar waaien
wie weet waait het antwoord erin
de zon dan? laat die zich vangen dan?
worden de panelen niet moe dan?
breek door naar de andere kant
neem het afval op en wandel
rond in energie en oeverloze duur
laat de wolken maar drijven
alles lost op in zichzelf
voort durend
er is zoveel te winnen
er is zoveel uit te putten
dig deep, everything goes 'round
business as usual
laat de auto de klep maar openen
toehappen en binnen is het
alsof het een prijs is
waarvoor een winnaar is
- de berm zal duren HOERA
- het houthok is klaar van wat niet gebruikt is
- Willie Wortel was een Lampje aan het vervangen; spaarzaam als ie is
- plastic reïncarneert in walvis
WEES REALISTISCH
ZET IN OP EEN WONDER
v
o
o
r
t
d
u
r
e
n
d
© Egbert Hovenkamp II