Marchje Wijnstra bedient al 43 jaar de Hesselerbrug
De Koningin van de Verlengde Hoogeveensche Vaart wordt ze door collega’s genoemd. Deze titel verdien je natuurlijk niet zomaar. Al 43 jaar bedient ze, samen met haar man Willem, met ziel en zaligheid de Hesseler- en de Oosterhesselerbrug. Heel wat kilometers fietst ze tussen de bruggen heen en weer om mensen die genieten van de Drentse natuur vanaf het water, een goede doorgang te verlenen. Enthousiast wordt ze toegezwaaid en begroet. Met het oude brugwachtershuisje op de achtergrond zijn we getuigen van een wel heel bijzonder beroep.
Hoe het begon
“43 jaar geleden werd ik er door mijn zwager op gewezen dat er een brugwachter gezocht werd om de draaibrug in Oosterhesselen te bedienen. Ik woonde destijds met mijn man en onze kinderen in Hoogeveen en kon een baantje goed gebruiken. Ik moest hiervoor wel de bovenwoning in mijn geliefde Hoogeveen verlaten voor het brugwachtershuisje aan de Verlengde Hoogeveensche Vaart in Oosterhesselen, maar we namen de gok. Destijds pachtten wij de woning nog van de provincie. Er kwam steeds meer werk bij en voor ik het wist was ik fulltime brugwachter. Het beviel me goed, mijn kinderen hadden alle ruimte en vrijheid op onze nieuwe plek, ik kon de hele dag buiten en in beweging zijn en had veel contact met de mensen op de boten.”
Partners en collega’s
“Mijn man Willem was dakdekker. Hij kwam op een dag thuis en zei: ik wil ermee stoppen. Hij had er geen plezier meer in. Enkele maanden nadat hij gestopt was, werd ik gebeld of Willem misschien niet de sluis Noordscheschutsluis en de Nieuwebrugsluis wilde bedienen. Dit wilde hij wel en zo ineens werden we collega’s! Dat was wel even wennen hoor, maar het duurde niet lang. Nu hebben we samen de mooiste baan van de wereld.”
“Vroeger konden we wel eens op vakantie in de zeven maanden dat de bruggen bediend moesten worden, want dan hing ik een briefje op bij de plaatselijke winkel met de oproep om mij tijdelijk te vervangen. Daar was genoeg animo voor. Tegenwoordig kan dat niet meer en sta ik het hele vaarseizoen in dienst van het uitzendbureau.
Het werk
“Ik heb veel contact met de collega’s op de weg en natuurlijk de collega’s op de bruggen voor en na mij. Goed overleggen is belangrijk. Inmiddels kennen we elkaar door en door en loopt het eigenlijk altijd soepel. Het is een drukke baan, zeker op zonnige dagen. Ik fiets wat af tussen de twee bruggen, maar zou mijn fiets voor geen goud willen ruilen tegen een auto. Ik vind de beweging en het buiten zijn heerlijk. Ik heb van mijn collega’s wel een goud gespoten fiets met gevulde mand voorop gekregen, toen ik hier ooit gekscherend om gevraagd heb! Ik ben een vrijgevochten type, hele dagen op kantoor is niets voor mij. In de afgelopen jaren is er zoveel veranderd in mijn werk, maar ik blijf de bruggen handmatig bedienen. Ooit zal dit wel eens gaan veranderen, zodat alles op afstand te bedienen is. Stiekem vind ik het niet erg dat ik dat in mijn werkende leven niet meer hoef mee te maken. Ik kijk liever terug op hoe ik het al die jaren met zoveel liefde heb gedaan, hoewel ik voorlopig echt nog niet nadenk over stoppen!”
In onderstaand filmpje vertelt Marchje meer over haar werk, bijzondere en grappige voorvallen die ze meemaakt en de dingen die haar werk zo bijzonder maken.